|
امام صادق (ع) فرمود : هرگاه روزه گرفتی ، باید گوش و چشم و مو و پوست و همه اعضایت روزه بگیرد ، ( باید چیزهای خلاف گوش نکنی ، باید با چشمهایت به چیزی که خدا حرام فرموده نگاه نکنی ، باید بدنت را به نامحرم نزنی ) امام صادق (ع) فرمود : باید روزی که روزه میگیری با روزهای دیگری که روزه نیستی فرق کند. گزیده کافی جلد 3 صفحه 134
|
|
امام صادق (ع) : موقعی که هلال ماه رمضان آشکار میشد ، امام صادق (ع) می گفت : (( بار خدایا این ماه مبارک را با صلح و صفا بر ما وارد کن ، همراه با یقین و ایمان و نیکی و احسان ، با موفقیت ما به طاعتی که دوست داری و از ما خشنود میشوی )) گزیده کافی جلد 3 صفحه 128
|
|
امام صادق (ع) : اجر و پاداش کسی که افطار می دهد مانند اجر و پاداش روزه گیران است. گزیده کافی جلد 3 صفحه 127
|
|
امام صادق (ع) : به امام صادق (ع) عرض شد : اگر کسی روز سی ام شعبان روزه بگیرد و بعدا معلوم شود که اول ماه رمضان بوده است ، روزه او چه صورت دارد ؟ امام صادق (ع) فرمودند : با توفیق الهی به روزه اول ماه رمضان موفق شده است. گزیده کافی جلد 3 صفحه 132
|
|
رسولخدا (ص) فرمود : برای هر چیزی زکاتی است و زکات بدنها روزه است. الکافی جلد 4 صفحه 62 حدیث 3
|
|
رسولخدا (ص) : روزه سپر آتش ( جهنم ) است. الکافی جلد 4 صفحه 162 (( یعنی بواسطه روزه گرفتن ، انسان از آتش جهنم در امان خواهد بود ))
|
|
مولا علی (ع) : روزه پرهیز از حرامها است ، همچنانکه شخص از خوردنی و نوشیدنی پرهیز میکند. بحارالانوار جلد 93 صفحه 249
|
|
امام صادق (ع) فرمود : آنگاه که روزه می گیری باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند. (( یعنی از گناهان پرهیز کند )) الکافی جلد 4 صفحه 87 حدیث 1
|
|
حضرت زهرا (ع) فرمود : روزه داری که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده ، روزه اش به چه کارش خواهد آمد. بحارالانوار جلد 93 صفحه 295
|
| مولا علی (ع) : چه بسا روزه داری که از روزه اش جز گرسنگی و تشنگی بهره ای ندارد و چه بسا شب زنده داری که از نمازش جز بی خوابی و سختی سودی نمیبرد. نهج البلاغه حکمت 145 |
| امام کاظم (ع) : دعای شخص روزه دار هنگام افطار مُستجاب میشود. بحارالانوار جلد 93 صفحه 255 حدیث 33 |
| امام صادق (ع) : هرکس روزه داری را افطار دهد ، برای او هم مثل اجر روزه دار است. الکافی جلد 4 صفحه 68 حدیث 1 |
| امام کاظم (ع) : افطاری دادن به برادر روزه دارت ، از گرفتن روزه ( مُستحبی ) بهتر است. الکافی جلد 4 صفحه 68 حدیث 2 |
| امام صادق (ع) : هرکس یک روز ، روزه ماه رمضان را ( بدون عُذر ) ، بخورد روح ایمان از او جدا میشود. وسائل الشیعه جلد 7 صفحه 181 حدیث 4 و 5 ، من لایحضره الفقیه جلد 2 صفحه 73 حدیث 9 |
| رسول خدا (ص) : اگر بنده (( خدا )) میدانست که در ماه رمضان چیست { چه برکتی وجود دارد } دوست میداشت که تمام سال ، رمضان باشد. بحارالانوار جلد 93 صفحه 346 |
|
امام ابوجعفر (ع) فرمود : اسلام بر پنج اصل بنا شده است : نماز ، زکات ، حج ، روزه و ولایت. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 388 حدیث 1770
|
|
رسول خدا (ص) فرمود : روزه سپری در برابر آتش است. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 388
|
|
رسول خدا (ص) فرمود : شخص روزه دار ، همه وقت در حال عبادت است ، و اگرچه در بستر خود خوابیده باشد ، تا هر زمان که مسلمانی را غیبت نکند. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 388
|
|
امام صادق (ع) به علی بن عبدالعزیز فرمود : آیا تو را از اصل اسلام ، و فرع آن ، و قله و مرتفعترین نقطه آن باز نگویم ؟ گفت : بلی.فرمود : اصل آن نماز ، و فرع آن زکات ، و قله و مرتفعترین نقطه آن جهاد در راه خدای عزوجل است.آیا تو را از ابواب خیر باز نگویم ؟ روزه سپری در برابر آتش دوزخ است. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 389
|
|
امام صادق (ع) فرمود : خدای تبارک و تعالی به موسی (ع) وحی فرستاد که چه چیز تو را از راز و نیاز با من باز میدارد ؟ موسی گفت : پروردگارا تو را به علت بوی نامطبوع دهن روزه دار از گفتن راز و نیاز برتر میدارم ، پس خدای عزوجل به او وحی فرستاد که : ای موسی هر آینه بوی دهان شخص روزه دار نزد من از بوی مُشک خوشتر است. من لایحضر الفقیه جلد 2 صفحه 390
|
|
امام صادق (ع) فرمود : خواب شخص روزه دار عبادت است و خاموشی اش تسبیح است ، و عملش مقبول درگاه خداوند ، و دعایش مستجاب است. ( تا وقتیکه گناه نکند ) من لایحضر الفقیه جلد 2 صفحه 391
|
|
رسول خدا (ص) فرمود : کسی که یک روز خالصا لوجه الله روزه بدارد ، - چنانکه نیتش حتی به طلب بهشت و فرار از دوزخ آلوده نشود - آن روزه او با یکسال که آنرا به روزه برگزار کند - ولی چنین خلوصی در نیتش نباشد - برابر است. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 405
|
|
امام صادق (ع) فرمود : روزه { ماه } شعبان و ماه رمضان به خدا قسم باب توبه ای از جانب خدا است که به روی خلق گشوده شده است. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 414
|
|
امام ابوجعفر (ع) به جابر فرمود : ای جابر ، کسی که ماه رمضان بر او وارد شود ، پس روزش را روزه بدارد ، و بخشی از شبش را با تلاوت قرآن و دعاء بپا دارد ، و عضو تناسل و زبان خود را حفظ کند ، و چشمش را از نامحرم و مناظر زشت ، فرو پوشد ، و آزارش را از مردم باز دارد ، بمانند روزی که از مادر متولد شده است از گناهان بیرون می آید. جابر گفت : گفتم : فدایت شوم ، این چه حدیث خوب و دلپذیری است ! امام فرمود : این چه شرط دشواری است !. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 421
|
|
امام على بن الحسین علیهما السّلام در ماه رمضان این دعا را میخواند:
خدایا این ماه رمضانى است كه قرآن در آن نازل كرده اى، و این، ماه روزه داشتن است، و این ماه بازگشت به سوى تو است، و این ماه توبه در پیشگاه تو است، و این ماه مغفرت و رحمت است و این ماه آزادى از آتش دوزخ و دست یافتن به بهشت است. خدایا پس آن را براى من ماهى پیراسته از آفات، و بلایا قرار ده، و عباداتم در ایام و لیالیش را بپذیر، و مرا براى قیام به وظائفش به بهترین نوع یاریت یارى فرماى، و بطاعتت موفق دار، و براى عبادتت و دعایت و تلاوت كتابت فراغت ببخش، و سهم مرا از بركت عظیم ساز، و بهره ام از عافیت را نیكو قرار ده، و در این ماه بدنم را صحیح و سالم بدار، و روزیم را گسترده نما، و مهمّاتم را كفایت كن، و دعایم را به اجابت برسان، و به آنچه امید به آن بسته ام نائلم فرما.
خدایا در این ماه خواب آلودگى، و كسالت و افسردگى، و سستى، و قسوت، و خشونت، و غفلت، و غرور را از من دور ساز، خدایا در این ماه از علّتها و دردها، و هموم و احزان، و عوارض و امراض، و خطاها و گناهان، بركنارم دار، و خستگى و بلا و رنج و مشقّت را از من بگردان، زیرا كه شنونده و پذیرنده هر دعائى.
خدایا در این ماه مرا از شیطان رجیم، و تلقین هایش، و عیبجوئیش، و القائاتش، و دمیدنش، و وسواسش و نیرنگش، و مكرش، و حیله هایش، و انگیختن آرزوهایش، و فریبش، و فتنه اش، و نیروى سواره و پیاده اش، و شركایش، و [و احزابش]، و یارانش، و پیروانش، و مصاحبانش، و اشیاعش، و دوستانش، و همگى خدعه هاشان پناه ده. خدایا ، در این ماه اكمال روزه اش، و رسیدن به دلخواه از قیامش، و كامل ساختن صبر و ایمان، و یقین، و قصد قربتى كه موجب خشنودیت از من باشد را روزیم ساز، و پس از آن این عطایا را به صورت اضعاف كثیر، و در برابر اجر عظیم از من بپذیر.
خدایا در این ماه جدّ و جهد و نیرو و نشاط و انابه و توبه و امید و بیم و زارى و خشوع و صدق زبان و وحشت و هراس از خودت، و امیدوارى به خودت، و توكل بر خودت، و اطمینان به خودت، و پارسائى از محرماتت را به ضمیمه گفتار شایسته، و سعى پذیرفته، و عملى به اوج قبول ارتقاء یافته، و دعائى به اجابت رسیده نصیبم فرما، و در اثر عارضه اى، و مرضى، و اندوهى میان من و چیزى از آنها حائل قرار مده، به رحمت تو اى مهربانترین مهربانان. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 432
|
|
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله، چون روزه اش را میگشود ، میگفت : خدایا براى تو روزه داشتیم، و با رزق تو افطار كردیم، پس آن را از ما بپذیر.تشنگى از ما بر طرف شد، و رگها رطوبت یافت، و اجر و ثواب به جاى ماند. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 435
|
|
ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت كرده است كه فرمود : در هر شب از شبهاى ماه رمضان تا آخر آن به هنگام افطار میگوئى: «خدائى را ستایش و سپاس كه ما را یارى كرد، تا روزه داشتیم، و روزى عطا كرد تا افطار كردیم.خدایا از ما بپذیر، و ما را بر ادامه آن یارى فرماى ، و در این ماه از كلیه آفاتمان به سلامت دار، و عباداتمان را به سهولت و عافیتى از جانب خود پذیرا باش.خدائى را ستایش و سپاس كه ما را به انجام روزه روزى از روزهاى ماه رمضان موفّق داشت.»
و نیز امام صادق علیه السّلام فرمود : دعاى روزه دار به هنگام افطار مستجاب می شود. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 435
|
|
و در روایت منصور بن یونس، از ابو بصیر، از امام صادق علیه السّلام آمده است كه دروغ بستن بر خدا و بر ائمه علیهم السّلام روزه را باطل میكند. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 436
|
|
و محمّد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام روایت كرده است كه فرمود: چون روزه گرفتى پس میباید گوش تو و چشمت، و مویت، و پوستت روزه بدارد، و امام علیه السّلام چیزهائى غیر از این چند چیز را نیز برشمرد، و فرمود: روز روزه داشتنت مانند روزی که روزه نیستی ، نیست. (نباید یكسان باشد) من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 436
|
|
و ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت كرده است كه فرمود : روزه دار كسى نیست كه تنها از خوردنى و نوشیدنى امساك كند، زیرا مریم گفت:
«من براى خداى رحمان روزه اى نذر كرده ام» یعنى سكوتى را، پس زبانهاتان را نگاه دارید، و چشمهاتان را فرو پوشید، و حسد به یك دیگر مبرید، و با هم نزاع مكنید، زیرا حسد چنان ایمان را میخورد كه آتش هیزم را. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 437
|
|
و رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله زنى را شنید كه كنیزیش را دشنام می گفت در حالى كه روزه دار بود ، پس رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود تا طعامى حاضر كردند، و آن زن را فرمود: بخور، زن گفت: من روزه دارم، پس پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: چگونه روزه دار هستى در حالى كه كنیزت را دشنام گفتى؟! روزه تنها امساك از خوردنى و نوشیدنى نیست . من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 438
|
|
امام صادق علیه السّلام فرمود : هر گاه روزه گرفتى گوش و چشم تو نیز باید از ارتكاب حرام و زشت روزه بدارد، و در این حال از كشمكش و ناسزاگوئى و
آزار خدمتگار بپرهیزى، و بر تو است كه سنگینى و وقار روزه دار را داشته باشى، و آن روزت با روزى كه روزه ندارى یكسان نباشد. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 438
|
|
از امیر المؤمنین علیه السّلام در باره یوم الشّك سؤال كردند، پس فرمود: هر آینه اگر روزى از شعبان را روزه بدارم براى من خوشایندتر از آن است كه روزى از ماه رمضان را افطار كنم. بر او جایز است كه آن روز را به عنوان یكى از روزهاى شعبان روزه بدارد، پس در این صورت اگر از ماه رمضان بود براى او كفایت میكند. و اگر از ماه شعبان بود زیانى به او وارد نمی سازد، و كسى كه آن روز را با شك و تردید روزه بدارد، باید قضاى آن را بجا آورد، اگر چه معلوم شود كه آن روز از ایّام رمضان بوده است، زیرا هیچ فریضه اى جز با یقین قبول نمی شود. و براى كسى كه در یوم الشك روزه می گیرد جایز نیست كه نیّت كند كه آن روز از ماه رمضان است. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 459
|
|
بشیر نبّال از امام صادق علیه السّلام درباره یوم الشّكّ سؤال كرد، و آن امام علیه السّلام فرمود: آن روز را- به نیّت استحباب- روزه بدار، پس اگر معلوم شد كه آن روز از شعبان بوده است، روزه اى مستحبّى بجا آورده اى، و اگر از ماه رمضان بوده است، پس به روزه روزى از آن ماه توفیق یافته اى. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 460
|
|
ابو الصّبّاح كنانى از امام صادق علیه السّلام روایت كرده است كه فرمود : كسى كه روزه دارى را افطارى بدهد اجرى برابر با او دارد.من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 471
|
|
امام صادق علیه السّلام فرمود: سدیر در ماه رمضان بر پدرم علیه السّلام وارد شد، پدرم به او فرمود: اى سدیر، آیا میدانى كه این چه شبهائى است؟
پس سدیر گفت: آرى، فدایت شوم، این شبهاى ماه رمضان است، بفرما منظور چیست؟ پس پدرم به او فرمود: آیا می توانى در هر شبى از این شبها ده بنده از اولاد
اسماعیل علیه السّلام را آزاد سازى؟ سدیر گفت: پدر و مادرم به فدایت، مال من به این كار نمی رسد. پس پدرم همچنان از شمار آن بندگان میكاست، تا به یك بنده رسید، و سدیر در هر نوبت می گفت: توانائى آن را ندارم. پس پدرم به او فرمود: آیا توان آن را ندارى كه در هر شبى مرد مسلمانى را به افطار فراخوانى؟ گفت: آرى، و ده مرد را. آنگاه پدرم علیه السّلام به او فرمود: منظور من همین بود اى سدیر، زیرا افطارى دادنت به برادر مسلمانت با آزاد كردن بنده اى از اولاد اسماعیل علیه السّلام برابر است. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 471
|
|
امام علىّ بن الحسین علیه السّلام چون روز روزه داشتنش فرا- می رسید، می فرمود تا گوسفندى را ذبح می كردند، و اعضایش را تقطیع كرده و آن را می پختند، پس شامگاهان به روى دیگها خم می شد، تا در حال روزه داشتن بوى آن را بیابد، و آنگاه می فرمود: كاسه اى را بیاورید، براى خانواده فلان از این غذا بكشید، براى خانواده فلان غذا بكشید،- تا همگى آن به پایان می رسید- پس آنگاه نانى وخرمائى می آوردند، و شام آن امام همان بود. من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 472
|
|
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «سحرى بركت است، و فرمود: امّت من سحرى را وانمی گذارد، اگر چه با خرماى خشكیده پوسیده اى باشد». من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 473
|
آمار
وب سایت:
تبادل
لینک هوشمند